Privacy is een gevoelig onderwerp. We hebben er allemaal recht op, maar we vinden ook dat degenen die daar misbruik van maken gevonden moeten worden. En wanneer het over ons internetgebruik gaat, dan lijken we collectief in de illusie te leven dat ons digitale leven zich anoniem afspeelt. Wat kunnen we zelf doen om niet al onze privégegevens in handen van een ander te geven?
Het privacy probleem
Ik las een kort berichtje in het nieuws dat de Chinese overheid nu een gezichtsscan vereist op het moment dat een inwoner een nieuw telefoonabonnement afsluit. De overheid probeert op die manier de identiteit van de miljoenen internetgebruikers te achterhalen. De technieken rond gezichtsherkenning worden daar op grote schaal gebruikt om inwoners een mate van gewenst gedrag te laten vertonen. Zo levert door rood licht lopen automatisch een boete op.
Gelukkig leven wij in een vrij land. Wij leveren vrijwillig onze privacy in. Niet alleen aan de overheid, maar ook aan allerlei (enorm) grote bedrijven. We leveren ongemerkt onze gegevens aan en meestal zonder dat we daarover nadenken. We installeren een app, of nemen een nieuw apparaat in gebruik en we klikken ‘akkoord’ bij de voorwaarden. Die voorwaarden lees ik eigenlijk nooit en jij misschien ook niet.
Het is toch een beetje een vreemde situatie in deze tijd. We hebben een paar enorme bedrijven in de wereld die een omzet hebben en een winst maken waarbij de economie van een klein land verbleekt. Deze bedrijven weten gemiddeld meer van een consument dan de eigen overheid. En dat allemaal omdat we gebruikmaken van gratis diensten als Google, Facebook of omdat we het zo handig vinden om alles in iCloud op te slaan. Dat is overigens ieders goed recht. Maar vanuit deze vrije keuze delen we ongemerkt (en ik denk ongewild) veel meer persoonlijke informatie dan we ons bewust zijn. Inmiddels zijn er ook voldoende gevallen bekend waaruit blijkt dat de Grote Vier niet heel zorgvuldig omgaan met onze gegevens.
Wat kun je zelf doen?
Het besef dat we vrijwillig wel erg veel privégegevens delen, leidt ertoe dat sommigen hun digitale leven bewust anders inrichten. Ik werd bij dit onderwerp een beetje wakker geschud door collega-blogger Geldnerd. Hij schreef er een mooi artikel over.
Zo zijn er voor de diensten van de Internetgiganten alternatieve aanbieders beschikbaar die beloven beter met je gegevens om te gaan. Een alternatief voor social media wordt lastiger, omdat dit per definitie bestaat uit een platform dat alleen interessant is wanneer we er grootschalig gebruik van maken.
Ik ben zelf een grootverbruiker van ongeveer alle diensten die Google aanbiedt. Maar met een aantal ingrepen laat je al snel veel minder gegevens rondslingeren. Voor een deel maak ik bijvoorbeeld gebruik van een eigen server. Dat doe ik al jaren. Daarmee heb je voor een aantal zaken de Internetgiganten niet meer nodig. Een NAS aanschaffen is wel even een investering, maar daarmee haal je ook een hoop gebruiksgemak in huis.
Verder ben ik gebruik gaan maken van een VPN verbinding. Daarmee wordt het gebruik van internet een stukje veiliger en verhoog je je privacy op het net. Er zijn momenteel overigens goede gratis VPN verbindingen te gebruiken.
Tot slot maak ik nog gebruik van een niet-technische oplossing: een beetje nadenken. Het is vrij bijzonder om te zien hoeveel details mensen online delen met de rest van de wereld. Met name social media staat vol met dingen van anderen die ik eigenlijk niet wil weten. Het lijkt er op dat sommigen iedere rimpeling in hun bestaan willen delen met de overige 7,6 miljard aardbewoners. Even voor de duidelijkheid: dat mag iedereen zelf beslissen. Alleen wat eenmaal online staat verdwijnt nooit meer. En als blogger is dat een voortdurende afweging: hoeveel privé informatie deel ik en waar ligt de grens? Net als veel andere financieel bloggers blog ik anoniem. Maar Google weet natuurlijk wel wie ik ben. Echte online privacy bestaat dan ook niet meer.
Maak jij je weleens druk om je online privacy?
Wil je meer lezen?
Ja, soms en bijvoorbeeld als ik boeken lees zoals Je hebt wel iets te verbergen…
Dank voor de verwijzing!
Dank voor het wakker schudden