Tijdens het lezen van de blogs van cheesyfinance en geldnerd over hun fouten met beleggen, bedacht ik me dat veel beginnende beleggers dezelfde fouten maken; ik dus ook. Terugkijkend is het altijd makkelijk om aan te geven waar het beter had gekund, maar ik ben in de eerst periode soms heerlijk onnozel bezig geweest met beleggen. Met dit blogje dan ook mijn aandeel in deze ‘serie’ beleggingsblunders.
‘Het kan alleen maar omhoog’
Ik ben eind jaren negentig begonnen met beleggen. Middenin de Internetbubbel. Bijna iedereen belegde (net als nu), iedereen had er ook ‘verstand’ van en iedereen maakte elkaar gek. Op m’n werk ging het vaker over beleggen dan over andere onderwerpen (en ik werk in een mannenbedrijf…). De mooiste verhalen en de hoogste rendementen vlogen over tafel. Ik was klant bij de Postbank en daar kon je ook beleggen. Zij openden een aantal beleggingsfondsen en de introductieprijs was altijd 25 gulden. Toen ik instapte stond hun IT-fonds al op 70 gulden. De eerste maanden ging het ook alleen maar omhoog. Soms een kleine correctie (kopen, kopen, kopen!) en dan weer verder omhoog. Financiële bijsluiters bestonden niet en de prospectus las ik niet.
Toen introduceerde de Postbank het Multimedia-fonds. Ik vond het eigenlijk niks, maar liet me overhalen door een bevriende collega. Zijn simpele stelregel was: ‘Het is IT gerelateerd en het kan toch alleen maar omhoog….’ Introductieprijs was 25 gulden en het is nooit één cent meer waard geworden.
Om toch nog een beetje te spreiden, had ik ook een Euro-fonds gekocht. Dit bleek later een fonds te zijn dat uit verschillende fondsen bestond; een zogenaamd paraplufonds. Zo was je in ieder geval verzekerd van torenhoge beheerskosten en minimaal rendement, maar daar keek ik ook niet naar.
Bij de Postbank belegde ik vooral met geld dat we bespaarden doordat we de hypotheek hadden overgesloten. Van een klassieke spaarhypotheek naar een…aflossingsvrije hypotheek met woekerpolis! Natuurlijk de polis niet echt goed gelezen en ook een beetje gek laten maken door zo’n sexy grafiekje met de verwachtte rendementen. Dat heeft na 10 jaar inleggen ook nooit iets opgeleverd. Het waren m’n eerste stapjes in een serie van beleggingsblunders.
Afgelopen
Uiteindelijk spatte de Internetbubbel uiteen en was het feest over. Het IT fonds zakte van (even uit m’n hoofd) 135 gulden naar een paar tientjes. Gelukkig had ik bij de laatste correctie (koers: 125 gulden) nog even lekker bijgekocht, want dan zou ik m’n verlies sneller compenseren.
Ik heb de aandelen nog een paar jaar laten staan. Maar er kwam geen correctie, want het feest was afgelopen. Crisis, particuliere beleggers die wegrenden van de beurs en ineens was er niemand meer die het wist. Ik heb het pakketje een paar jaar geleden maar verkocht voor ongeveer €400 en met een geschat verlies van een paar duizend euro.
Beleggen tijdens de crisis
Ik heb ook met grotere bedragen belegd. Tot enkele jaren geleden was de winst bij verkoop van je huis vrij te besteden. Zo had ik een collega die ging scheiden. Ik dacht altijd dat scheiden niet zo goed was, onder andere voor je portemonnee. Maar na de scheiding (en verkoop van het huis) kwam hij met een nieuwe, dikke auto + caravan aanrijden. Er is in die jaren en op die manier heel veel geld verjubeld.
Iedereen natuurlijk mag zelf beslissen waar hij z’n geld aan uitgeeft, maar wij kozen ervoor om de winst van ons eerste huis te beleggen. En het IT-fonds van de Postbank leek me toch wat te riskant. Op advies (daar komt’ie) van een financieel adviseur werden we klant bij een hele deftige vermogensbeheerder: Insinger de Beaufort. Inmiddels gefuseerd met een andere vermogensbeheerder.
Op advies belegden we 50/50 in obligaties en een aandelenfonds. Daar waar het obligatiefonds redelijk gestaag rendement maakte, gemiddeld zo’n 5-7% per jaar, bleek het aandelenfonds wat anders in elkaar te zitten. ‘Ondanks’ het actieve fondsbeheer bleef het rendement achter bij de index. Na een tijdje werd het fonds, samen met nog wat andere beleggingsfondsen opnieuw verpakt en ondergebracht in een nieuw beleggingsfonds. Daarmee ontstond een zgn. paraplufonds. Dan belegde je in een keer heel goed gespreid. En je betaalde ook 2x: eerst beheerskosten voor het paraplufonds en vervolgens beheerskosten in de onderliggende fondsen. Het is nooit wat geworden met die portefeuille.
Indexfondsen
Inmiddels waren de indexfondsen uitgevonden, heb ik het obligatiefonds verkocht en ben ik met dat deel klant geworden bij Meesman. Gewoon instappen, de index volgen en niet handelen. Tikkeltje saai, maar na 13 jaar staat de teller keurig op 113% rendement.
Tijdens de laatste crisis maakte ik nog even mijn laatste actie in de serie beleggingsblunders. Ik had dat paraplufonds nog en ik heb er een hekel aan om met verlies te verkopen… Maar toen in 2010 de paniek op de beurs compleet was en iedereen dacht dat de bodem uit de doos was gevallen, heb ik die boel maar verkocht. Met dik verlies.
Ik kreeg als afscheid nog een briefje van die deftige vermogensbeheerder waarin ze mij bedankten voor het in hen gestelde vertrouwen…
Sindsdien ben ik een beetje allergisch voor deftige banken en ingewikkelde, actief beheerde financiële producten. Ik hou het graag simpel.
Herkenbaar?
Wil je meer lezen?
Dank voor het delen, toch fijn om te weten dat ik niet de enige ben die niet kan beleggen 😉
Ha ha, inderdaad!
Bij deftige namen haak ik snel af. Je kan tegenwoordig al vrij snel aan de strakke website zien dat ze veel te veel kosten gaan rekenen.
Deze periodes heb ik ook niet als belegger meegemaakt, maar ik kan me voorstellen dat dat wel even pijnlijk is. Aan de andere kant; je leert er ook weer van en je bent er nog steeds 😉 Nu ben ik altijd wel heel erg behoudend, dus een beleggingshypotheek had ik bijvoorbeeld waarschijnlijk niet genomen, maar ik ben wél in een spaarhypotheek gestonken. En heb mijn huis nét twee seconden na de top van de markt gekocht. Dus genoeg geld kwijt op andere manieren 😉
Ik ben ook blij dat ik in die tijd nog te jong was om een hypotheek te nemen (ik was er vast ingetrapt) en om te beleggen…
ai, pijnlijk lijstje. waarbij je meer de regel dan de uitzondering bent geweest.
ik denk dat velen in die tijd hetzelfde hebben meegemaakt.
goed eigenlijk voor iedereen die nu instapt om te lezen. al zijn gelukkig fouten in het verleden ook geen garantie voor de toekomst 😉
Inderdaad, pijnlijk lijstje èn we zien op dit moment dezelfde gekte onder beleggers…