Alle drie de kids zijn sinds het einde van de zomervakantie weer volledig naar school. En tot nu toe heeft nog niemand een quarantaine weekje thuis gehad. Daardoor ontstaat er langzaam weer een bekende routine: iedereen op tijd uit bed, ontbijten, lunch klaarmaken, kids naar school brengen en zelf ook weer naar kantoor. Maar de lunch van de kids is hier nog weleens onderwerp van gesprek. In mijn ogen hebben ze serieus last van de latte factor. Met dit verschil: ik draai op voor de kosten.
Wat is de latte factor ook alweer?
Simpel gezegd houdt de latte factor in dat je geld besteedt aan niet noodzakelijke uitgaven. Daarbij gaat het vooral om de relatief kleine bedragen voor een flesje water of croissant onderweg, een krant of tijdschrift en de latte macchiato niet te vergeten. Kleine aankopen waar je even blij van wordt, maar wat ook anders of goedkoper kan en die soms helemaal niet nodig zijn.
De term latte factor is bedacht, of in ieder geval populair geworden, door David Bach die een boek heeft geschreven over dit fenomeen. De kern van zijn betoog is dat alle kleine, niet noodzakelijke uitgaven bij elkaar een groot bedrag vormen en voorkomen dat je miljonair wordt. Dat vind ik op zich prima. Maar het is een feit dat alle kleine bedragen opgeteld tot een groot bedrag leiden.
Neem de spreekwoordelijke latte maar als voorbeeld. €3,50 ben je tegenwoordig al snel kwijt. Wanneer je iedere dag op die manier koffie koopt dan ben je op jaarbasis gewoon ruim €800,- kwijt en dan heb je alleen nog maar je dagelijkse kop koffie.
Kleine uitgaven in beeld brengen en voor iets anders kiezen, kan daarom een groot verschil maken.
De kids beginnen hier nu ook last te krijgen van de latte factor…
De lunch op school
Lange tijd bestond de lunch van de kids uit een gewoon broodtrommeltje met…brood. Samen met zo’n hippe Dopper gevuld met de een of andere oploslimonade. Lekker verantwoord/gezond en betaalbaar enzo.
Maar tijdens de lunchpauze wordt de inhoud van de broodtrommeltjes natuurlijk vergeleken met dat wat de klasgenootjes meekrijgen. En het leidt hier thuis tot nogal bijzondere vragen/bestellingen: ‘Kunnen wij ook ‘gewoon’ een keer zo’n fruitsalade van de AH mee naar school krijgen?’ ‘zou je even bij de bakker van die kaasstengels kunnen halen?’ ‘[klasgenootje X] had vandaag sushi mee als lunch, kunnen wij…’.
Nee, onze kids zitten niet op een rijke, witte kindertjesschool, maar gewoon op een aardige, echt gemengde basisschool.
Natuurlijk is fruit gezond, maar dat betekent nog niet dat ik onze drie kids een fruitsalade van de grootgrutter mee ga geven van €2,- per stuk (nu in de bonus: 3 voor €4,-). Het leidt ’s ochtends voor en ’s middags na school soms tot boeiende discussies.
Het financieel opvoeden is begonnen.
Meer lezen?
Lees berichten (2)
Gewoon fruit kopen en hun het zelf laten snijden en mixen. Kan ook met andere soorten salades. Heel lekker en gezond en dan ineens al een stukje minder duur. Ook aardig als ze gelijk voor hun ouders een bakje maken 🙂
Het opbieden tegen elkaar. Je ziet het ook in kantoor kantines. Mensen die eigenlijk te weinig verdienen en tijdens de lunch elkaars lunch beoordelen.
De truc is om je kind genoeg weerwoord te geven. Te oefenen hoe je dat doet,
Cool blijven en zeggen dat jouw lunch verantwoord is, weinig tijd kost en dat hij/zij het prima vindt. Hartstikke moeilijk.
Misschien is het goed, om je kind te belonen voor het niet meegaan in deze hype en te vragen naar zijn diepste wens, waar op school ook flink kan worden opgeschept.
Heel veel succes,