Soms heb je van die momenten dat je het gewoon ff druk hebt. Waarschijnlijk herken je dat wel. En dat heb ik zelfs als ‘prepensionado’ in het buitenland. Maar na een maandje of vier wordt het wel weer eens tijd voor een update vanuit Zuid Amerika.
Het goede nieuws: alles gaat goed. In de afgelopen maanden hebben we vooral niet stilgezeten. En ook het dagelijks leven hier in Bolivia is alles behalve saai en/of voorspelbaar.
Een korte update.
Update over het dagelijks leven hier
We wonen hier inmiddels alweer een jaar. En we zijn een hoop ervaringen rijker. Het dagelijks leven hier verschilt nogal met het ogenschijnlijk maakbare leven in NL.
Wat we echt een kenmerkend verschil vinden, is de houding van mensen. Ze houden zich iets minder bezig met het plannen van hun leven.
Het heeft niet heel veel zin om je druk te maken over morgen, zolang je vandaag nog te eten hebt. Dat lijkt over het algemeen genomen wel de Boliviaanse instelling te zijn. Er zijn natuurlijk veel meer plekken op de wereld waar mensen met dezelfde houding doorgaan met leven. En het levert veel minder stress op, zolang de meeste dingen in het leven maar goed gaan.
Want dat is de keerzijde van die instelling. Wanneer er echt iets aan de hand is (baan kwijt, een ongeluk of een ziek familielid) dan is het direct alle hens aan dek. Dat soort problemen worden hier dan ook met de hele familie aangepakt.
Zo hebben we in onze lokale vriendenkring iemand die op korte termijn moest worden geopereerd. En omdat bijna niemand een ziektekostenverzekering heeft, moet er eerst geld worden geregeld. Eerder begint de dokter niet met snijden. Het levert, bekeken door westerse ogen soms gênante taferelen op. Patiënten die op de spoedeisende hulp met een acute blindedarmontsteking liggen te wachten totdat er geld voor de operatie is overgemaakt…
Zo gek is het Nederlandse zorgstelsel dus nog niet, ook al wordt het volgend jaar weer wat duurder.
De familie van onze vriendin begon met het verkopen van maaltijden en dat is hier een goede manier om wat bij te verdienen. Bolivianen vinden het ook geen probleem om wat spullen te verkopen. Een andere kennis verkocht haar auto om een oogoperatie te kunnen betalen.
Wat ik vooral interessant vind om te zien, is dat na zo’n ‘crisis’ er in de houding eigenlijk niets verandert. Ze leven weer rustig verder en maken zich niet snel druk/zorgen.
Een andere vorm van stabiliteit
Ook op een ander terrein gaat het hier iets anders dan we kennen vanuit NL.
Zo hebben we geregeld te maken met protesten tegen van alles en nog wat (het lijkt Frankrijk wel). De meest populaire vorm van protest zijn wegblokkades. Er wordt dan niemand doorgelaten, soms ook geen ambulances. Zo’n blokkade kan een paar dagen tot weken duren en heeft in het verleden wel geleid tot lege schappen in de winkels.
En we hebben onze eerste staatgreep meegemaakt. Het duurde maar anderhalf uur, maar toch. Het was in de hoofdstad (La Paz) en dat is ongeveer twee dagen rijden vanuit onze stad. Veel hebben we er dan ook niet veel van gemerkt. Er was wat gehamster naar eten. Maar voordat we goed doorhadden wat er aan de hand was, was het ook weer voorbij. Het gerucht gaat dat de generaal in kwestie een beetje geld heeft gekregen en daarna met pensioen is gegaan. Deze update heeft zelfs even het Nederlandse nieuws gehaald.
Benzine
De laatste paar weken hebben we weer een tekort aan brandstof. Het levert ‘Sovjet-achtige’ taferelen op van lange rijen voor lege benzinestations. Het probleem is een tekort aan dollars. En dat wordt weer veroorzaakt doordat er te weinig wordt verdiend aan de export van grondstoffen zoals aardgas.
Diesel is al lange tijd schaars en dat zorgt voor problemen in de transportsector en landbouw.
Maar de laatste weken is ook benzine moeilijk te krijgen. Sommigen staan een nacht in de rij en mogen dan voor 100 Bolivianos tanken (dat is ongeveer €12,50). Omdat ik een milieuverslindende 5 liter V8 rij, heb ik niet zoveel aan honderd Bolivanos aan benzine.
De oplossing is simpel: een Boliviaanse kennis zonder vast werk biedt zich aan om tegen een redelijk uurtarief in de rij te gaan staan. En de benzinestations buiten de stad staan wel toe dat je je tank helemaal vult.
Alle ‘chaos’ leidt inmiddels tot een andere vorm van stabiliteit: er is altijd wel wat aan de hand, dus waarom zou je je heel druk maken? We zorgen dat we altijd voor een paar dagen eten in huis hebben en we tanken wekelijks benzine (inmiddels ook twee jerrycans in de schuur staan). Maar verder zijn we ermee gestopt om bij iedere blokkade of protest naar de winkel te rennen om voorraad in te slaan. Meestal valt het namelijk wel mee.
Het begint al een beetje op de Boliviaanse instelling te lijken.
Er is ook nog wel wat te melden over onze financiën, maar dat komt in een volgende update wel.
Wil je nog wat lezen?