De afgelopen jaren zijn we als beleggers verwend geweest en gewend geraakt aan een continu rendement. Wanneer je de koersgrafieken van de afgelopen jaren bekijkt, zien we een bijna constant stijgende lijn. Tot dit jaar; sinds het begin van 2018 zijn de beurzen in beweging en beleggers onrustig. Het lijkt er nog niet op dat de rust op heel korte termijn zal terugkeren. Dus is het de vraag wat de beurs gaat doen en wat we als belegger moeten doen.
Waar komt de onrust vandaan?
Voor een deel komt de onrust voort uit emotie. Het is al heel lang heel goed gegaan, ‘dus dat zal binnenkort wel afgelopen zijn‘. Beleggers hebben dan maar weinig slecht nieuws nodig om een beetje in paniek te raken. Want zoveel echt slecht nieuws is er niet; er gaan wel dingen slecht, maar dat is al lange tijd zo. De rente is al heel lang heel laag (op zich overigens geen slecht nieuws). Er wordt al lange tijd voor een enorm bedrag aan staatsobligaties opgekocht. Het opkoopprogramma van de ECB is sinds januari 2018 weliswaar gehalveerd tot €30 miljard per maand. Maar niemand weet hoe het verder moet, want sinds januari gaat het op de beurs niet zo goed. Toch lijkt het er op dat het opkoopprogramma binnenkort wordt afgesloten. En verder is er wat onrust rond dreigende handelsoorlogen.
Ook Italië is in het nieuws. Daar wordt goed zichtbaar dat het bij beleggers allemaal om vertrouwen draait. Zij hebben een staatsschuld van €2.400 miljard, een structureel begrotingstekort en een gemiddelde werkloosheid van 11%. Dán moet je het als land hebben van het vertrouwen van beleggers. Nu dat vertrouwen ontbreekt, zie je dat de rente op de leningen die Italië heeft uitstaan, snel oplopen. Dat versterkt het negatieve effect, want daarmee worden de kosten voor de bestaande schuld hoger. Nu er weer een nieuwe regering is, daalt de rente weer. De problemen zijn alleen nog niet opgelost.
Kortom, er zijn altijd omstandigheden die de onrust kunnen voeden. Ik beweer overigens niet dat bovenstaande ontwikkelingen geen reden tot zorg zijn. Maar die zorgen zijn er eigenlijk al lange tijd. Sinds de financiële crisis is er wezenlijk niets veranderd. Schulden zijn ‘opgelost’ met meer schulden en een deel van de aangescherpte wetgeving is weer teruggedraaid.
Wat moet je er als belegger aan doen?
De onderwerpen die hierboven genoemd staan, zijn complex en lenen zich niet voor een simpele oplossing. Het is voor een belegger ook niet nodig om je druk te maken over die grote problemen en hun mogelijke oplossingen.
Als particuliere belegger ben je altijd te laat wanneer de grote onderwerpen de beurs gaat beïnvloeden. Het komt neer op market timing en dat bestaat niet.
Wat dan wel? Zorg voor een goed gespreide portefeuille, waarin je een goede balans hebt tussen aandelenfondsen (groei) en obligatiefondsen of cash (stabiliteit).
Persoonlijk ben ik momenteel niet zo van de obligatiefondsen. De klassieke werking van obligaties is dat bij een dalende rente, de koers van obligaties omhoog gaat. Nu de rente laag staat, wordt er weinig rendement gemaakt op obligaties en wanneer de rente gaat stijgen, zullen de koersen dalen. Daarom kies ik momenteel maar voor cash.
Naast spreiding is het verstandig om niet te handelen. Actief handelen genereert kosten, is goed voor de bank en het gaat ten koste van je rendement.
Kortom: koop geregeld bij, spreid goed, handel niet en ook de volgende beurscorrectie of crisis is zo weer voorbij.
Meer lezen?
Lees berichten (3)
Zo doe ik het inderdaad ook; wat spreiden, gelijkmatig inkopen en niet handelen. Ik zou nog wat minder vaak m'n saldo kunnen bekijken, maar dat is een beetje een gewoonte. Waar de één 's morgens Facebook opent, open ik mijn pagina bij DeGiro. Overigens doe ik er dan niets mee (behalve extra blij zijn als er weer een plus te zien is), dus zo erg is het nog niet.
Zou je zeggen dat jouw keuze om in de huidige omstandigheden niet in obligaties te zitten eigenlijk ook een vorm van market timing is?
Zo zou je dat kunnen uitleggen, ja.
Maar ik voel er weinig voor om ergens in te stappen waarbij alle seinen op rood staan. Nu is de ene obligatie de andere niet, maar het is geen gemakkelijke ‘veilige haven’ meer wat het voorheen nog wel was.