Het is al een tijdje stil rond onze plannen. Maar niet in mijn gedachten. Er schieten duizend-en-één dingen door mijn hoofd. Dingen die we moeten regelen, dingen die kunnen gebeuren of mis kunnen gaan. Teveel om op te noemen en zelfs teveel om bij stil te staan. Maar ons besluit staat vast: we verlaten Nederland volgend jaar. We ruilen dit comfortabele kikkerlandje in voor onze tropische verrassing: Suriname. Tot die tijd is er echt heel veel te regelen. Waarom emigreren en ‘wie gaat dat betalen’?
5opreis
Het idee om te emigreren bestaat bij ons al heel lang. We houden van reizen en zoeken het daarbij ook buiten de gebaande paden. Verder bekruipt me geregeld het gevoel dat je ongemerkt ouder wordt. Op zich geen probleem, maar voor je het weet heb je een leeftijd waarop je dat soort keuzes minder gemakkelijk maakt. Dan willen de kids niet (meer) mee, ben je mantelzorger of lukt het niet meer om uit de comfortabele rijke witte bubbel te komen.
Dat willen we ons niet laten overkomen. Inmiddels zijn we erachter dat er altijd wel een reden te bedenken valt om je plannen uit te stellen. Maar dat gaan we niet doen. Ik wil niet terugkijken op m’n leven en spijt hebben dat ik het niet geprobeerd heb. Dan liever ‘spijt’ dat het niet gelukt is…
Met een paar kinderen emigreren vergt toch íets meer voorbereiding. Daarom hebben we vorig jaar al een keer drie maanden in Suriname doorgebracht. We willen vooral geen onnozele ‘Ik vertrek’-acties, maar ons goed voorbereiden. En van die voorbereiding hebben we nu veel profijt. De kids weten naar welke school ze gaan en we gaan weer in het huis wonen waar we vorig jaar al een deel van de tijd hebben doorgebracht. Het wordt daarmee alweer een beetje minder spannend.
Planning 2020
Wanneer je je plannen om te emigreren in daden omzet, dan kom je erachter dat je onderdeel bent van ‘het systeem.’ De maatschappij is er niet op ingericht om er zo even uit te stappen. Het begint allemaal met de vraag of je ingeschreven blijft in Nederland of niet. Voor de Belastingdienst is dat simpel: wanneer je langer dan 8 maanden in het buitenland verblijft dan moet je je uitschrijven. Maar er kleven ook wat nadelen aan die keuze. Zo mag je geen gebruik meer maken van de Nederlandse zorgverzekering en je toekomstige AOW wordt met 2% per jaar gekort. Over die AOW afbouw heb ik me overigens maar 1 seconde druk gemaakt. Wanneer mijn pensioen m’n keuzes nu al beïnvloed, dan kan ik beter hier blijven. Dat is namelijk veel beter…voor mijn pensioen.
We kiezen er voor om ons uit Nederland uit te schrijven. Dat zal een van de laatste acties worden voor vertrek. En voor die tijd is er nog veel te regelen. Zo zijn we nu druk bezig om de papieren voor het visum in orde te maken. Het verwerken van de visumaanvraag duurt ongeveer 3 maanden.
Toch niet verkopen
Nadat we onze visumaanvraag hebben ingediend gaan we met ons huis aan de slag. We hebben echt een tijdje getwijfeld tussen verkopen of verhuren. Maar op dit moment hebben we het besluit genomen om ons huis te verhuren. Een belangrijk argument wat uiteindelijk de doorslag heeft gegeven is dat we met elkaar hebben afgesproken dat we in ieder geval voor 2 jaar naar het buitenland vertrekken. Daarna maken we de balans op. Wanneer een van de kids naar huis terug wil, dan is dat er ook nog. En intussen genereert het een deel van het inkomen, maar daarover straks wat meer.
De afgelopen maanden hebben we vrij veel tijd in het onderhoud van ons huis gestoken. En ik moet zeggen dat het er weer netjes uit ziet. Er volgden nog wat afspraken met makelaars, met de fotograaf en de verkoopstyliste. En zodra het visum binnen is, dan zetten we het huis direct te huur. We mikken daarbij op de expat-markt. Deze categorie huurders is gewend aan tijdelijke huurcontracten en de prijzen liggen wat hoger.
Het verhuren aan expats blijkt sterk seizoensgebonden. De meerderheid zoekt aan het eind van het voorjaar/begin van de zomer een woning. Dus de verhuur zou nog wel eens een paar maanden kunnen duren. Maar we zorgen dat alles klaar staat voor vertrek.
Wie gaat dat betalen?
Dan de oer-Hollandse vraag: en wie gaat dat betalen?
Dat is niet zo moeilijk. De verhuur van het huis moet in principe voldoende opleveren. Verder heeft mevrouw DBM een eigen blog en ik pruts hier af en toe een artikeltje in elkaar. Of het alles bij elkaar ook op lange termijn genoeg is? Geen idee. Maar wanneer ik op zoek ga naar die ‘zekerheid’ dan heb ik weer een reden om het uit te stellen en dat gaan we niet doen.
Het spaarvarken is dik genoeg om het in ieder geval twee jaar uit te houden. En daarna kijken we gewoon weer verder. Er zijn allerlei veranderingen in de belasting op komst die het mogelijk in de toekomst veel minder interessant maken om te leven van de verhuur van woningen. Zolang dat nog geen wetgeving is, maken we ons daar nu maar niet te druk om.
Regelen voor vertrek
Zodra we het visum binnen hebben en er een huurcontract is, dan wordt het tijd om mijn ambtenarenbestaan op te zeggen. Rekening houdend met de verplichte opzegtermijn kunnen we dan tegen het eind van het voorjaar vertrekken. Voor die tijd moet er nog een container met meubilair worden ingepakt, zijn er nog wat vaccinaties te scoren en tickets te boeken.
Iedere stap leidt weer tot nieuwe keuzes en mogelijkheden: emigreren lijkt wat dat betreft wel op schaken.
De omgeving
Inmiddels weten de meeste collega’s, kennissen, vrienden en familie wel van onze plannen om te emigreren. Het is opvallend hoe vaak mensen reageren met een soort ‘wil ik ook’ reactie. Klaarblijkelijk zijn we niet in de wieg gelegd om ons bestaan als loonslaven te slijten.
Het helpt ons om zo af en toe even stil te staan bij de vraag waar je echt gelukkig van wordt. Zeker op de momenten dat we weer eens een bureaucratisch hobbeltje moeten nemen. Zoals collega-blogger Lonneke het treffend in haar boek heeft samengevat: Het leven is te kort om op kantoor te zitten.
Nog een paar zaken regelen en dan staan we op Schiphol…
Wil je meer lezen?
Lees berichten (4)
Geweldig om te doen. De negen jaar dat wij in St Maarten hebben gewoond waren de mooiste tijd van mijn leven ondanks dat dit een scheiding heeft opgeleverd. Als het aan mij had gelegen waren wij daarna vertrokken naar Costa Rica. Mijn dochters zijn echte wereldburgers geworden met internationale opleidingen en in internationale relaties. Zij vonden het een geweldig avontuur. Alleen het terugkomen is erg moeilijk. Van veel vrijheid in mijn werk tot een hele erge bureaucratie bij terugkomst want hier had de tijd niet stilgestaan en dan moet je weer terug in een klein hokje. Hou daar rekening mee maar met jullie werk is het misschien anders maar spijt zullen vast niet krijgen. Veel plezier alvast...
Ik maak me geen illusies. Terugkomen zal inderdaad heel lastig worden. Na zoveel vrijheid pas je niet zo gemakkelijk meer in een kantoor omgeving. Maar eerst maar eens vertrekken.
Ik vind het prachtig wat jullie gaan doen. Geniet ervan. Zelf aantal jaren veel in het buitenland geweest en daar een woning gehad. Het is zo anders, dan dat je voor vakantie ben.
Wat een geweldig avontuur voor 2 jaar! En inderdaad, je kunt niet alles vantevoren weten – blijft telkens anticiperen. Eigenlijk weet je pas achteraf hoe het écht uitpakt, maar dan heb je in ieder geval geprobeerd en geleefd ? Wij hebben geen spijt van ons half jaar in Ecuador; was heel bijzonder.