De radiostilte deed het waarschijnlijk al vermoeden: we zijn vertrokken.
Zoals te verwachten viel, waren de laatste dagen nogal hectisch. Het was een combinatie van spullen inpakken of wegdoen, afscheid nemen van familie en vrienden en de eerste contacten leggen met Bolivia. Inmiddels genieten we van de tropische warmte (het is hier zomer).
Een kort overzichtje van onze laatste dagen in Nederland en de eerste in Bolivia.
Vlak voor vertrek
De verhuizing van ons rijtjeshuis naar de vakantiewoning dichtbij, was al een redelijke operatie. Bij het opruimen en wegdoen van spullen merk je dat ‘ontspullen’ stapsgewijs gaat. Het lukt niet om in een keer alles uit te zoeken en weg te doen; wij moesten echt een paar keer door onze spullen en kleding heen om te weten wat je ermee moet/wil.
Het resultaat: 11 grote reiskoffers en een berging vol dozen. De koffers zijn meegegaan en de dozen nemen we (voor een deel) volgend jaar mee.
De winterkleding laten we voorlopig thuis, hoewel Bolivia ook gebieden heeft waar het koud wordt. Voorlopig blijven we in het tropische deel van het land. Echt heel veel kleding hebben we ook niet meegenomen. 11 koffers klinkt veel, maar er moeten ook heel wat praktische zaken mee.
We hebben natuurlijk wat zwembroeken en andere zomerkleding ingepakt. Maar nu we hier wonen, zijn we erachter gekomen dat ongeveer alles ook hier te koop is. Niet altijd van dezelfde kwaliteit overigens.
Een deel van de kofferruimte is gebruikt om een PC en wat andere elektronica mee te nemen.
Maar de meeste huisraad moeten we hier opnieuw aanschaffen. En dat is ook wel het aardige van dit soort verhuizingen. Je kunt je bij iedere soeplepel afvragen of je hem nog een keer zou willen kopen. Ik schat in dat we met veel minder spullen verder leven dan we in Nederland gewend waren.
Welkom in Bolivia
Het land binnenkomen is heel eenvoudig. Met ons Nederlandse paspoort krijg je bij aankomst een toeristenvisum voor drie maanden. En in die tijd mag je dan een verblijfsvergunning aanvragen.
Ik maakte me even zorgen hoe de douane zou reageren wanneer we met een colonne trolleys vol koffers zouden aankomen. Maar die zorg is onterecht: iedere Boliviaan lijkt vooral met zoveel mogelijk bagage te willen reizen. Dus in alle hectiek van een luchthaven vielen onze 11 koffers niet op. De PC werd nog wel ontdekt door de scanner en die koffers moesten even open.
En in vloeiend SteenKolenSpaans kon ik uitleggen ‘Es mi computadora.’ Dat was natuurlijk voldoende…
Nu we zijn vertrokken
Voor de eerste weken hebben we een huis van vrienden gehuurd. Zij zijn voor een project naar Colombia vertrokken en wij passen op de kat. Intussen gaan we met wat lokale kennissen op jacht naar een eigen huis. Maar daarover volgt nog wel een artikeltje.
Nu we zijn vertrokken, dringt af en toe ineens het besef door. We wonen gewoon in het buitenland! Het voelt allemaal nog wel wat vakantie-achtig aan. En ik schat in dat dit nog wel even duurt.
De kids zijn in de prijzen gevallen: na aankomst is hier de twee maanden durende zomervakantie begonnen. We hebben ze inmiddels ingeschreven op hun scholen, maar ze worden 1 februari pas verwacht. Dat geeft ons de tijd om het land te ontdekken en ons Spaans bij te spijkeren.
Er valt natuurlijk nog een hoop te regelen: het vinden van een geschikt huis (in een veilige buurt), wat moet worden ingericht en het aanvragen van onze verblijfsvergunning.
Wordt vervolgd…
Wil je meer lezen?
Wauw! Gaaf hoor! Geniet van alle ervaringen en ik ben benieuwd naar hoe het verder gaat.
Hartelijke groet uit een extreem nat en fris Nederland.
Mark
Dank! We houden jullie in het koude NL op de hoogte