En toen brak ineens mijn laatste werkdag aan.
Dat kwam natuurlijk niet helemaal als een verrassing. Op het moment dat de verkoop van ons huis was vastgelegd in een voorlopig (ver)koopcontract, werden onze vertrekplannen ook definitief. En daar hoort ontslag nemen ook bij. Toch is het zo vlak voor vertrek nog wel wennen dat ik ben gestopt met werken.
Ontslag nemen
Het was toch een beetje spannend om op mijn werk aan te geven dat ik zou vertrekken.
In tegenstelling tot onze eerdere vertrekplannen, had ik er deze keer voor gekozen om onze plannen en voorbereidingen met niemand te delen. Ergens in m’n achterhoofd was er altijd dat stemmetje wat me voorhield dat het misschien (weer) niet door zou gaan. En na zo’n drie jaar aan allerlei belangstellende collega’s uitleggen waarom we toch niet waren vertrokken….. daar was ik wel een beetje klaar mee.
Ik had inmiddels een nieuwe directeur en hij had weleens wat over mijn buitenlandplannen gehoord. Maar hij had het idee dat dit iets uit het verleden was en dat ik nu toch vooral tot mijn pensioen bij de baas zou blijven werken. Niet dus.
Het leek me aardig om ons reguliere bila’tje te gebruiken om te vertellen dat ik ermee zou stoppen. Dat viel aanvankelijk niet in heel goede aarde (had net meegedacht over een aantal lange termijnplannen), maar ons gesprek draaide gelukkig al heel snel de goede kant op. Vertrekplannen laten zich nu eenmaal niet eenvoudig tegenhouden, ook niet door een pandemie of mooie strategische vergezichten.
Afronden en afscheid nemen
Het plannetje om mijn vertrek pas aan te kondigen na de verkoop van ons huis dreigde nog even in het water te vallen. Een van mijn collega’s heeft familie bij ons in de straat wonen. En zodra de ‘Te Koop’ borden waren geplaatst, was er dan ook een hele enthousiaste reactie van deze buurman die aangaf dat ‘de familie al even op Funda had gekeken‘. Gelukkig was die familie (mijn collega dus) op dat moment even op vakantie en met een kort berichtje heb ik het nieuwtje nog even vertrouwelijk kunnen houden…
Maar uiteindelijk werd het vertrek-nieuws toch vrij snel bekend. Zo vaak komt het ook niet voor dat een collega naar het buitenland verhuisd.
De laatste weken waren gevuld met project- en programma-overleggen en het overdragen en afronden van allerlei dossiers. Zelfs de allerlaatste werkdag was tot aan mijn afscheidslunch vol gepropt met afspraken.
En dan is het ineens zover. Een moment om ongevraagd in het middelpunt te staan en allerlei speeches in ontvangst te nemen. Aangezien we met slechts 11 koffers (en wat handbagage) vertrekken, zijn me hele grote cadeaus bespaard gebleven.
De aandacht, complimenten en woorden van dank vormden een mooie afronding. En vanuit de anonimiteit als blogger: bedankt collega’s voor de jaren van samenwerking en collegialiteit.
En nu verder
Het voelt nog helemaal niet alsof ik ben gestopt met werken. Het is eigenlijk nogal druk.
We zijn bezig met het afwikkelen van de verkoop van het huis. Intussen wonen we op een vakantieparkje in de buurt. Na de officiële verkoop blijven we nog een paar dagen in Nederland om de financiën af te ronden. Het lijkt me geen comfortabel idee wanneer de overwaarde geparkeerd staat op onze lopende rekening. Maar daarover meer in het volgende blogje.
Ben jij ook van plan om voor je pensioen wat eerder te stoppen? Of ben je ook al gestopt met werken?
Wil je meer lezen?
Grootse stappen budgetman, en ook heel stoer hoor! Dat gaan wij allemaal dus niet doen:) Wel heb ik recent mijn volledige ABP vroegpensioen in laten gaan vanaf mijn 60e, vanuit de tijd dat ik ambtenaar was. Ik werk nog wel op 0 urencontract bij een zorginstelling wanneer ik zin heb. Man werkt al langer niet meer. We hebben pas een camper aangeschaft om te gaan reizen, de eerste lange(re) reis staat gepland voor mei en juni 2024 daarna zien we wel.
Heerlijk gevoel…
En al een beetje het ‘pensionado-gevoel’?
Ja zeker, ik vind het een ultiem gevoel van vrijheid. Geniet(en) er van.